نحوه وام گرفتن ارز دیجیتال

وام دهی ارز دیجیتال ، فرآیند سپرده گذاری ارز رمزنگاری شده است که در ازای پرداخت سود منظم به وام گیرندگان داده می شود. پرداخت ‌ها به شکل ارز دیجیتالی انجام می ‌شود که معمولاً به صورت روزانه، هفتگی یا ماهانه خواهد بود. دو نوع اصلی از پلتفرم‌ های وام‌دهی کریپتو وجود دارد که شامل وام ‌دهنده‌های غیرمتمرکز کریپتو و وام دهندگان کریپتو متمرکز است. هر دو امکان دسترسی به نرخ‌ های بهره بالا، گاهی تا 20 درصد سود سالانه (APY) را ارائه می‌دهند و هر دو معمولاً از وام‌گیرندگان می‌خواهند که وثیقه برای دسترسی به وام رمزنگاری سپرده کنند.

مزیت های وام دهی کریپتو

وام‌ دهی ارزهای دیجیتال نرخ بهره بالایی برای سپرده‌ها می‌پردازد. وام های رمزنگاری امکان دسترسی به پول نقد یا رمزنگاری را از طریق وام های وثیقه دار فراهم می کنند. آنها ذاتاً پرخطر هستند زیرا در صورت کاهش قیمت دارایی، ممکن است مارجین فراخوانی رخ دهد. پلتفرم های وام دهی کریپتو به عنوان واسطه ای برای وام دهندگان و وام گیرندگان عمل می کنند و هر دو بازار متمرکز و غیرمتمرکز در دسترس هستند.

آشنایی با وام ‌دهی کریپتو

پلتفرم ‌های وام‌ دهی کریپتو، فرصت‌هایی را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند تا در برابر دارایی‌های رمزنگاری سپرده‌شده وام بگیرند و امکان وام دادن کریپتو برای کسب سود در قالب پاداش‌های کریپتو فراهم کنند. پلتفرم های وام دهی در سال 2020 محبوب شدند و از آن زمان به میلیاردها دلار در کل ارزش قفل شده در پلتفرم های مختلف افزایش یافته اند.

وام رمزنگاری دارای دو جزء است. سپرده‌هایی که سود کسب می‌کنند و وام‌های ارز دیجیتال را شامل می شود. حساب‌های سپرده مانند حساب بانکی عمل می‌کنند. کاربران ارز رمزنگاری شده را واریز می کنند و پلتفرم وام دهی تا 8% APY (بسته به پلتفرم و ارز دیجیتال) بهره می پردازد. این پلت فرم می تواند از وجوه سپرده شده برای وام دادن به وام گیرندگان یا سایر اهداف سرمایه گذاری استفاده کند.

وام‌ دهی ارزهای دیجیتال ، معمولاً به‌عنوان محصولات وام‌دهی وثیقه‌ای ارائه می‌شوند، که کاربران را ملزم می‌کند حداقل از 100٪ (و تا 150٪ بسته به وام دهنده) در وثیقه رمزنگاری برای استقراض پول نقد یا ارز دیجیتال سپرده گذاری کنند.

مانند وام های سنتی، نرخ های بهره بر اساس پلتفرم متفاوت است و نیاز به پرداخت ماهانه دارد. بر خلاف وام‌های سنتی، شرایط وام برای ارزهای دیجیتال می‌تواند تا هفت روز کوتاه باشد و ممکن است تا ۱۸۰ روز نیز افزایش یابد و مانند بایننس، نرخ بهره ساعتی دریافت کند.

سپس وام دهندگان دیگری هستند که به جای آن یک خط اعتباری نامحدود ارائه می دهند، مانند Nexo که 0% APR را ارائه می دهد.

پیشنهاد مطالعه:بهترین پلتفرم های وام دهی در ارز دیجیتال

انواع وام های رمزنگاری

انواع مختلفی از وام دهی ارز دیجیتال موجود است: 

وام های وثیقه ای

وام های دارای وثیقه محبوب ترین هستند و نیاز به ارز دیجیتال سپرده گذاری شده دارند که به عنوان وثیقه برای وام استفاده می شود. اکثر پلتفرم‌ها به وثیقه اضافی نیاز دارند، به این معنی که وام گیرندگان می‌توانند تنها تا درصد معینی از وثیقه سپرده‌شده (معمولاً زیر 90 درصد وام به ارزش) دسترسی داشته باشند. هر چه میزان وام به ارزش (LTV) کمتر باشد، نرخ بهره کمتر و همچنین ریسک کمتری برای مارجین نامیده می شود.

خط اعتباری کریپتو

برخی از پلتفرم ها به جای ارائه وام سنتی با مدت زمان از پیش تعیین شده، یک خط اعتباری ارز دیجیتال ارائه می دهند. در این نوع از وام که با وثیقه است، کاربران می توانند مطابق با درصد مشخصی از سپرده خود وام بگیرند. این در حالی است که برای بازپرداخت شرایط معینی نیست.

وام های بدون وثیقه

وام دهی ارز دیجیتال بدون وثیقه چندان محبوب نیستند، اما عملکردی مشابه وام های شخصی دارند. وام گیرندگان لازم است تا برای درخواست وام اقدام کنند و تأییدیه هویت را پشت سر گذاشته و برای بررسی اعتبار مراحل لازم را تکمیل کنند تا تأیید شوند. این وام ها خطر زیان بیشتری برای وام دهندگان دارند زیرا هیچ وثیقه ای برای تسویه در صورت نکول وام وجود ندارد.

وام های فلش

وام های فلش معمولاً در صرافی های رمزنگاری موجود هستند و وام های فوری می باشند که در همان تراکنش قرض گرفته و بازپرداخت می شوند. این‌ها وام‌های بسیار پرریسکی هستند که معمولاً برای استفاده از فرصت‌های آربیتراژ بازار استفاده می‌شوند، مانند خرید ارز دیجیتال با قیمت پایین‌تر در یک بازار و فروش فوری با قیمت بالاتر در بازار دیگر، همه در یک معامله.

خطرات وام دهی کریپتو

وام دهی ارزهای دیجیتال ذاتاً هم برای وام گیرندگان و هم برای وام دهندگان خطرناک است، زیرا وام ها و وجوه سپرده شده در اختیار بازار همیشه نوسان ارزهای دیجیتال است. با آشکار شدن افت اخیر درجه سانتیگراد، میلیاردها دلار سپرده یک شبه مسدود شد و علاقه‌مندان به کریپتو را کمتر مشتاق کرد. در اینجا چند مورد از خطرات وام های رمزنگاری وجود دارد:

مارجین فراخوانی 

هنگامی که کاربران وثیقه می‌دهند و در مقابل آن وام می‌گیرند، کاهش ارزش وثیقه سپرده‌شده می‌تواند باعث تماس مارجین شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که LTV یک وام کریپتو کمتر از نرخ توافق شده باشد. هنگامی که این اتفاق می افتد، وام گیرندگان یا باید وثیقه بیشتری برای بازگرداندن LTV سپرده گذاری کنند یا در معرض انحلال قرار می گیرند.

عدم نقدینگی

هنگامی که دارایی های کریپتو در پلتفرم های وام دهی ارز دیجیتال سپرده می شوند، معمولاً غیر نقد شده و به سرعت قابل دسترسی نیستند. اگرچه برخی از پلتفرم‌های وام‌دهی کریپتو به وام دهندگان اجازه می‌دهند تا وجوه سپرده‌شده را نسبتاً سریع برداشت کنند، برخی دیگر ممکن است برای دسترسی به وجوه به یک دوره انتظار طولانی نیاز داشته باشند.

تنظیم نشده

پلتفرم‌های وام‌دهی کریپتو تنظیم نمی‌شوند و همان حمایت‌هایی را که بانک‌ها انجام می‌دهند ارائه نمی‌کنند. برای پلتفرم‌های وام‌دهی کریپتو که مشکلات پرداخت بدهی دارند، هیچ حفاظتی برای کاربران وجود ندارد و ممکن است وجوه از بین برود.

پیشنهاد مطالعه:بهترین کیف پول های بیت کوین

نرخ بهره بالا

اگرچه برخی از وام‌های کریپتو نرخ‌های پایینی را ارائه می‌دهند، اما بیشتر وام‌های کریپتو بیش از 5 درصد در آوریل شارژ می‌شوند و برخی تا 13 درصد شارژ می‌شوند.

نحوه دریافت وام رمزنگاری

برای درخواست وام دهی ارز دیجیتال ، کاربران باید برای یک پلتفرم وام متمرکز مانند BlockFi ثبت نام کنند یا یک کیف پول دیجیتال را به یک پلت فرم وام غیرمتمرکز متصل نمایند. در مرحله بعد، کاربران وثیقه مورد نظر و همچنین نوع وام و مبلغ مورد نظر برای وام را انتخاب خواهند کرد. بر اساس وثیقه و سپرده مبلغ دارای تفاوت هایی است.

برای تکمیل تراکنش، کاربران باید وثیقه را به کیف پول دیجیتال پلتفرم واریز کنند و وجوه قرض‌گرفته شده بلافاصله به حساب کاربر یا کیف پول دیجیتال منتقل می‌شود. اکثر وام ها تأیید فوری را ارائه می دهند و شرایط وام از طریق یک قرارداد هوشمند قفل می شود.

نحوه قرض دادن کریپتو

برای تبدیل شدن به یک وام دهنده رمزنگاری، کاربران باید در یک پلتفرم وام ثبت نام کنند، یک ارز رمزپایه پشتیبانی شده را برای سپرده گذاری انتخاب کرده و وجوه خود را به پلتفرم ارسال کنند. در یک پلت ‌فرم وام ‌دهی ارز دیجیتال متمرکز، سود ممکن است به صورت نوع یا با توکن پلتفرم بومی پرداخت شود. در یک صرافی غیرمتمرکز، سود به صورت نوع پرداخت می شود، اما ممکن است پرداخت پاداش نیز وجود داشته باشد.

آیا وام های کریپتو ایمن است؟

وام دادن به ارزهای دیجیتال همانند یک شمشیر دو لبه در نظر گرفته می شود. از یک طرف، اکثر وام ها وثیقه هستند و حتی در صورت نکول، وام دهندگان می توانند زیان خود را از طریق انحلال جبران کنند. آنها همچنین نرخ های سود بسیار بالاتری نسبت به حساب های بانکی سنتی برای سپرده ها ارائه می دهند. 

از سوی دیگر، پلتفرم‌های وام‌دهی این حق را دارند که به سادگی وجوه کاربران را قفل کنند، همانطور که در مورد سلسیوس وجود دارد، و هیچ حمایت قانونی برای سرمایه‌گذاران وجود ندارد. همچنین خطراتی برای وام گیرندگان وجود دارد زیرا وثیقه می تواند ارزش خود را کاهش دهد و نقد شود و سرمایه خود را با قیمت بسیار کمتری بفروشد. 

به طور کلی، وام های رمزنگاری می تواند برای کاربران دقیق ایمن باشد، اما خطرات عمده ای برای وام گیرندگان و سرمایه گذاران به همراه دارد.

پیشنهاد مطالعه:کاربردهای توکن ارزهای دیجیتال

چگونه از وام رمزنگاری پول دربیاورید؟

هنگام واریز ارزهای رمزنگاری شده به یک پلتفرم وام، کاربران می توانند سود بالایی از این سپرده ها کسب کنند، اغلب بیشتر از بانک های سنتی است. وجوه سپرده شده به وام گیرندگانی قرض داده می شود که بخشی از آن بهره را پرداخت می کنند و همچنین می توان وجوه را به طور متناوب برای کسب سود بیشتر سرمایه گذاری کرد.

وام مالی غیرمتمرکز (DeFi) چیست؟

وام های مالی غیرمتمرکز (DeFi) بستری است که به صورت مرکزی اداره نمی شود، بلکه خدمات وام دهی ارز دیجیتال و استقراضی را ارائه می دهد که توسط قراردادهای هوشمند مدیریت می شوند. وام‌های DeFi فوری هستند و برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) به کاربران اجازه می‌دهند یک کیف پول دیجیتال را متصل کنند، وثیقه سپرده گذاری کنند و فوراً به وجوه دسترسی پیدا کنند.

وام دهی DeFi به کاربران اجازه می دهد تا ارزهای رمزنگاری شده را از طریق کیف پول دیجیتالی سپرده گذاری کنند و بلافاصله شروع به کسب سود کنند، که معمولاً به صورت دقیقه به دقیقه ترکیب می شود. اکثر پلتفرم‌های وام دهی DeFi به وثیقه‌گذاری بیش از حد وام‌ها، واریز ۱۱۰٪ (یا بیشتر) از مبلغ وام نیاز دارند. تفاوت بین DeFi و پلتفرم های متمرکز در این است که وثیقه سپرده شده حتی زمانی که به وام متصل است، سود نیز دریافت می کند.

دسته بندی وام های رمزنگاری چیست؟

وام های رمزنگاری را می توان به دسته بندی های ذیل تقسیم کرد:

وام های رمزنگاری نگهدارنده (CeFi)

وام های تامین مالی متمرکز (CEFI) نگهداری می شوند. یک نهاد مرکزی نگهبانی وثیقه را بر عهده می گیرد. در این شرایط، یک معامله گر نمی تواند به دارایی های وثیقه خود دسترسی داشته باشد. وام دهنده کلید خصوصی دارایی ها را کنترل می کند.

نکته مهم در اینجا این است که اگرچه وام دهی ارز دیجیتال نگهدارنده هنوز بسیار در دسترس‌تر و مقرون به صرفه‌تر از وام‌ های سنتی هستند، اما همچنان به یک ارائه‌دهنده وام متمرکز برای اجرای شرایط خود وابسته هستند. در حال حاضر حدود 80 درصد از وام های رمزنگاری تحت قیمومت هستند، اما این نسبت به سرعت در حال تغییر است.

وام های رمزنگاری غیر حضانت (DeFI)

وام های مالی غیرمتمرکز (DeFi) غیرقانونی هستند. به جای وابستگی به یک سازمان مرکزی برای اجرای شرایط وام، آنها به قراردادهای هوشمند وابسته هستند. اگر معامله‌گری وام رمزنگاری DeFi بگیرد، معامله‌گر کنترل کلید دارایی‌های خود را حفظ می‌کند.

پلتفرم‌های DeFi نمی‌توانند مستقیماً ارز فیات را قرض دهند. معامله گران استیبل کوین هایی را دریافت می کنند که می توان آنها را با پول نقد مبادله کرد. وام های DeFi نسبت به وام های نگهبانی دارای نرخ بهره بالاتری هستند.

پیشنهاد مطالعه:ارزهای دیجیتال آینده دار برای سرمایه گذاری

برای گرفتن وام رمزنگاری به چه چیزهایی نیاز دارم؟

در مقایسه با فرآیند درخواست وام سنتی، درخواست وام دهی ارز دیجیتال ، به نسبتا کمی نیاز دارد. چک های اعتباری معمولاً مورد نیاز نیستند. در عوض، مقدار وامی که مورد تایید شما قرار می گیرد به میزان وثیقه ای که می توانید استفاده کنید بستگی دارد. 

نسبت وام به ارزش (LTV) بین مبلغ وام و ارزش وثیقه است. اگر 10000 دلار ارز دیجیتال به عنوان وثیقه قرار دهید و وام 6000 دلاری دریافت کنید، نسبت LTV وام شما 60 درصد است. از آنجایی که بازارهای کریپتو بی ثبات هستند، نسبت LTV در وام های کریپتو معمولاً پایین است.

خطرات وام های رمزنگاری چیست؟

برخلاف دارایی‌هایی که در موسسات مالی سنتی نگهداری می‌شوند، حساب‌های رمزنگاری تحت پوشش FDIC نیستند. در نتیجه، در صورت شکست صرافی، هیچ بیمه ای برای هیچ دارایی رمزنگاری وجود ندارد. با در نظر گرفتن این موضوع، سه نوع ریسک اصلی در وام های رمزنگاری وجود دارد.

ریسک فنی

مانند تمام معاملات ارزهای دیجیتال، خطر خراب شدن پروتکل ها به دلیل یک مشکل فنی یا هک وجود دارد. این ریسک در وام دهی ارز دیجیتال غیر محافظ تا حدودی بیشتر است، زیرا تمام فعالیت‌های DeFi کاملاً به صورت الگوریتمی کنترل می‌شوند.

ریسک طرف مقابل

FDIC  همه بانک‌های سنتی را ملزم می‌کند تا سطح معینی از نقدینگی را حفظ کنند. ارائه دهندگان وام رمزنگاری مشمول این الزام نیستند. اگر بازار سقوط کند، تعداد غیرمنتظره‌ای از مشتریان وام‌های خود را نکول کنند، یا اگر یک پلتفرم شکسته شود یا مورد سوء استفاده قرار گیرد، پلتفرم وام‌دهی کریپتو ممکن است برای بازگرداندن وثیقه فرد وام گیرنده، بدون نقدینگی اقدام کند.

مارجین فراخوان و انحلال اجباری

در طول رکود بازار، برای ممانعت از نقدینگی، برنامه های وام دهی مارجین فراخوانی صادر خواهند کرد یا مجبور می شوند تا منحل شوند. اگر ارزش یک ارز دیجیتال به نقطه‌ای کاهش یابد که LTV وام گیرندگان برای پلتفرم بسیار بالا باشد، پلتفرم به وام‌گیرندگان اطلاع می‌دهد که باید ارزش وثیقه خود را افزایش دهند یا ریسک انحلال را داشته باشند. می توانید در خصوص وام دهی ارز دیجیتال ، راهنمایی های بیشتر را از کارشناسان 20پیمنت دریافت کنید.